@zhuanchannel
ظرفيت يك كودك باعث مي شود يا در رابطه اش خشمگين و پر توقع
شود يا سريع لگد بكوبد و ترك كند همه چیز را! در نهايت ، يك كودك هيچگاه
صميميتي عميق را نمي تواند حس كند چون هميشه نيازمند است دنيا بر اساس
ظرفيت كوچك درونش با او رفتار كند.
و حقيقت اين است كه دنيا با هيچكس
شبيه ظرفيتش برخورد نمي كند!
دنيا در حال گذر است و اين ما هستيم كه بايد با هر تجربه و با هر رابطه ، سنِ
دروني مان را بيشتر كنيم و ظرفيت هايمان را بزرگتر كنيم .
تحمل كردن اولين شرط بزرگ شدن است . تحمل كنيم شرايط را ، آدم ها را ،
احساسات متعارض آدم ها را و البته احساسات متعارض خودمان را!
بزرگتر كه مي شويم متوجه مي شويم ما همزمان و در يك لحظه مي توانيم از
كسي كه به شدت دوستش داريم خشمگين هم باشيم!
بزرگتر كه مي شويم احساسات متضاد ديگر غيرقابل تحمل نيستند!
بزرگتر كه مي شويم مي توانيم چندين احساس را با هم تجربه كنيم و مي توانيم
رابطه هايمان را محكم تر و پايدارتر كنيم !
همه چيز از تحمل كردن شروع مي شود.
تحمل كه كنيم ، همه چيز آماده مي شود . ظرفيت بزرگتر مي شود ، ديگر
سياهي و سفيدي وجود ندارد و مطلق نگاه نمي كنيم. قضاوت هايمان كمتر مي
شود و آدم ها قابل تحمل تر مي شوند و در نتيجه رفتارهاي ما نوسان كمتري
پيدا مي كنند.
#پونه_مقيمي
مجله هنرى ژوان
اشتراک گذاری
دیدگاهتان را بنویسید