December 30, 2016 at 08:28PM

@zhuanchannel
یک خوبی ای که خانه ات نزدیک پارک سوار باشد این است که هر روز آدم های چمدان به دست را می بینی که بیرون می آیند و از خیابان رد می شوند. صورت آدم ها فرق می کند وقتی از جاده برگشته اند.
من هروقت صورت خودم را در آینه می بینم بعد از برگشتن از جاده انگار تمام اتفاقات زندگیم بدون تاریخ دوباره تکرار شده اند.
یک نفس عمیق محبوس انگار توی ریه هایم مانده.
ابر غلیظی همه ام را در خودش جای داده و بعد بی رد پایی من را یک جایی پیاده کرده.
فکر می کنم اگر قرار باشد برزخی هم وجود داشته باشد آن برزخ جاده ست. بدون هیچ غلو و مبالغه ای جاده خودش می تواند برزخ باشد بس که آدم درونش هی متولد می شود تجربه می کند برمیگردد و هی همه سطرهای زندگیش را از سر می نویسد
masinice
#ژوان
مجله هنرى ژوان