@zhuanchannel
در هر نااميدي ، فرصتي وجود دارد . شبيه جوانه اي كوچك كه اگر ان را در ميان خرابه اي ببينيم تصوير ان خرابه معنا پيدا ميكند . و اگر ان را نبينيم تصوير خرابه تا هميشه تلخ و تيره در ذهن ما باقي خواهد ماند . گاهي ديدنِ يك جوانه كوچك ميتواند اخر داستان را جور ديگري تمام كند .
ايا ميشود انسان باشيم و نااميدي را تجربه نكنيم ؟ نااميدي بخشي از رشد ماست ، بخشي از بزرگ تر شدن ماست .
نااميدي ها ديدِ ما را از شرايط و ادمها تغيير ميدهند و به ما ياد ميدهند كه به دنبال جوانه ها بگرديم !
نااميد شدن ها ، دست ما را ميگيرند و به ما ميگويند: حالا بدون اين شرايط جلو برو ! حالا بدون اين رابطه! حالا مسير رفتن را عوض كن ! حالااگر شبيه قبل نميتواني جلو بروي ، راه ديگري پيدا كن و بعد به جوانه اي كوچك كه نحيف و ظريف تازه سربراورده اشاره ميكند و ميرود !
نااميدي ها تمام ميشوند و ميروند و هميشه قبل از رفتنهايشان با ما حرف ميزنند . حرفهايشان هميشه راه را به ما نشان ميدهد .
تا ما از موقعيت ها و ادمها نااميد نشويم
هيچگاه نااميد شدنتان را جرياني هميشگي در نظر نگيريد . ما نااميد ميشويم تا دوباره از نو شروع كنيم با هويتي مستقل تر و قوي تر .
نااميدي بخشي از قد كشيدن ماست .
اگر در نااميدي هستيد ، اگر از ادمها و شرايط مأيوس شده ايد ، صبر داشته باشيد . تلخي اش را طاقت بياوريد . تمام ميشود . چشمهايتان كه نااميدي را تجربه كنند ، ارام ارام جوانه ها را پيدا ميكنند .
به خودتان فرصت بدهيد . نااميدي ميرود . فقط قبل از رفتنش حرفهايش را گوش دهيد ، او مسيري جديد را به شما نشان خواهد داد.
#پونه_مقیمی
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید