شب كه بيايد
اين نامه هم تمام مي شود
و من به عكس كودكي ام كه روی تاقچه پيرتر شده
نگاه خواهم كرد
و به ياد خواهم آورد
كه هيچ كس با ما نگفت
پنجره
جا پای رهگذران را از ياد مي برد
و آسمان كفاف اين همه تنهايي را نمي دهد
كاش به ما كسي گفته بود كه ماه
پشت درهای بسته مي ميرد
مرگ مي آيد
و فردا دنباله ی خواب ديشب است
#عليرضا_پويه
@Zhuanchannel
مجله هنرى ژوان
اشتراک گذاری
دیدگاهتان را بنویسید