@zhuanchannel
در باب آداب غذاخوردن ایرانی ها؛
از انگشت تا چنگال
ناصر الدین شاه سه ماه پیش از نخستین سفرش به اروپا در سال 1252 یاد گرفت که چگونه از این قاشق و چنگال استفاده کند.
بعد جمعی از دولتمردان کشور را به ضیافتی اروپایی مانند دعوت کرد و به همراه زنان حرمسرایش از پشت پرده های چین دار به تماشای تلاش های آن ها برای استفاده از چنگال و کارد نشست.
به بهای رفتن آبروی دولتمردان کلی تفریح کردند
تا این که بالاخره یکی از زنان تصادفاً پرده ها را انداخت و غوغایی به راه افتاد:
زنان چهره هایشان را با دامن هایشان پوشاندند
و مهمان ها هم رفتند زیر میز قایم شدند تا «حسن نیت کامل» شان را ثابت کنند.
یاکوب پولاک پزشک اتریشی شاه :
«در ایران نان جایگزین قاشق است _ تکه های نان را در سوپ ترید می کنند تا بشود با دست خوردش.
آنها حین غذا خوردن انگشتان چرب شان را با دستمال پاک می کنند. »
آرمینیوس ومبری، جهانگرد مجار، در سال 1259:
« در ایران چاقو چنگال و قاشق چیزهایی غریبه اند. برای اروپائیان سراسر مشمئز کننده است که ببینند ارباب خانه با انگشت هایش مرغی پخته را تکه تکه می کند و به هر مهمان تکه ای می دهد، یا پیاله ای شربت دور می گردانند که پیش از تو، ده دوازده مرد سبیل های حنا خورده شان را تویش خیسانده اند»
شاهزاده عین السلطنه در سال 1292 ثبت کرده که احمدشاه از دست برای غذا خوردن استفاده می کرد.
اما چهارسال بعدتر در موقعیتی مشابه دیگر کاملا مطمئن نبود آداب درست و مناسب چیست:
«صبر کردم ببینم ترتیب خوردن با دست است یا با کارد و چنگال… بعضی با دست بعضی با چنگال خوردند. من هم با چنگال شروع کردم» وزیر دربار، مردی محترم و سال خورده، که نتوانسته بود پا به پای زمانه پیش بیاید، می پرسید: «کارد و چنگال چه مزه دارد؟»
اشرف پهلوی در چهره ها در آینه:
«سبک ایرانی خوردن غذا با دست است و از نان به سان ابزار خوردن استفاده می کنند. با این حال پدر من تمایل به شیوه های غربی داشت که به نظرش مرتبط با پیشرفت بودند و از ما می خواست عادات غربی غذا خوردن را یاد بگیریم»
1307 حکم شهرداری تهران به چلوکبابی ها :
1- دکان چلوکبابی نباید دارای سکو جهت نشیمن و صرف غذا باشد
2 – غذا خوردن با دست ممنوع است
لازم به ذکر است :
جالب است بدانید ایرانی‌ها از هزار سال قبل قاشق و چنگال داشته‌اند .
از قاشق ها و چنگال‌ها در دوره‌ی هخامنشیان و ساسانیان نیز استفاده می‌شده است .
گمان می‌کنم این قاشق چنگال‌ها بیشتر برای خانواده‌هایی از طبقه‌های بالای جامعه بوده باشد .
خیلی از آثار عتیقه‌ی ایرانی و به طور کل مشرق زمین در موزه‌های غربی است و تعدادی از این قاشق‌ها و چنگال‌های باستانی و نفیس هم در اختیار موزه‌های غربی قرار دارد
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید