دنیای واقعی آدمها خیلی با دنیای شبکه های اجتماعیشان تفاوت دارد
همۀ ما کم‌وبیش آگاهیم که امکان ندارد دیگران آن‌قدر موفق، ثروتمند، جذاب،
خونسرد، روشنفکر و سرخوش باشند که در فیس‌بوک و اینستاگرام نشان می‌دهند.
اما بااین‌حال انگار دست خودمان نیست و زندگی درونی‌مان را با زندگی تزیین‌شدۀ
دوستانمان مقایسه می‌کنیم.
دنیای واقعی چقدر با دنیای رسانه‌های اجتماعی تفاوت دارد؟
در دنیای واقعی،هفته‌نامۀ نشنال انکوایرر در سال حدود سه برابر بیشتر از ماهنامۀ
آتلانتیک به فروش می‌رسد
اما، در فیس‌بوک، آتلانتیک ۴۵ برابر محبوب‌تر است!
زمانی‌که آمریکایی‌ها صرف ظرف شستن می‌کنند شش برابر بیشتر از زمانی است
که گلف بازی می‌کنند
اما توییت‌های مربوط به گلف‌بازی دو برابر بیشتر از توییت‌های ظرف شستن است.
صاحبان ماشین‌های لوکسی مانند بِ.ام.دابلیو و مرسدس حدود
دوونیم برابر بیشتر از دارندگان ماشین‌های معمولی مدل ماشینشان را در فیس‌بوک و
اینستا اعلام می‌کنند.
جملات قصاری را که اعضای «الکلی‌های گمنام» می‌گویند در نظر بگیرید:
«درون خود را با ظاهر دیگران مقایسه نکنید».
البته انجام این نصیحت دشوار است، چون هرگز درون دیگران را نمی‌بینیم.
من خودم طی پنج سال اخیر در لایه‌های درونی مردم سرک کشیده‌ام. در این سال‌ها
مشغول مطالعۀ داده‌های جست‌وجوهای گوگل بوده‌ام.
مردم وقتی بی‌نام و تنها کنار یک صفحۀ نمایش هستند
چیزهایی را به گوگل می‌گویند که در رسانه‌های اجتماعی فاش نمی‌کنند
حتی چیزهایی را به گوگل می‌گویند که به افراد دیگر هم نمی‌گویند.
گوگل نوعی سِرُم حقیقت‌یاب دیجیتال است.
کلماتی که در گوگل تایپ می‌کنیم بسیار صادقانه‌تر از عکس‌هایی هستند که در
فیس‌بوک یا اینستاگرام به اشتراک می‌گذاریم.
در رسانه‌های اجتماعی مثل اینستا ، در تکمیل کپشن ِجملۀ «شوهرم…»
بیشترین پاسخ‌های ارسال‌شده چنین مواردی بودند:
«بهترین است»، «بهترین دوستم است»، «فوق‌العاده است»، «عالی‌ترین است» و
«خیلی خوش‌تیپ است».
در گوگل اما وقتی میزنی شوهرم… اولین عبارتها اینها هستند:
شوهرم…
«کثافت است»، «آزاردهنده است»، «آشغال است» و «بدذات است».
چیزی را که داده‌های گوگل به من آموخته است
می‌توانم به این صورت خلاصه کنم:
همۀ ما یک افتضاح حسابی هستیم.
هربار که پس از کاوش فیس‌بوک در مورد زندگی‌تان حس بدی دارید
سری به گوگل بزنید و چیزهایی را در جعبۀ جست‌وجو تایپ نمایید.
تایپ کنید «من همیشه…»
و پیشنهاداتی را بر اساس جست‌وجوهای دیگر افراد می‌بینید :
«من همیشه احساس خستگی می‌کنم» _ «من همیشه اسهال دارم» «من همیشه افسرده م».
این تفاوتی آشکار با رسانه‌های اجتماعی است
که در آن‌ها ظاهراً همه «همیشه» در حال گذران تعطیلات در کارائیب هستند.
پس: پست‌های فیس‌بوکی دیگران را با جست‌وجوهای گوگلتان مقایسه نکنید.
این مطلب را استیفنز داویدُویتس نوشته است
و با عنوان «Don’t Let Facebook Make You Miserable» در وب‌سایت
نیویورک تایمز منتشر شده
ترجمه:علیرضا شفیعی نصب
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید