@zhuanchannel
محبت های خشک و خالی بی بوس و بغل!
مدتی است به واسطه دختر ۵ سالهام کارتونهای دهه شصت را میبینم.کارتونهایی نظیر باخانمان، خانوادهی دکتر ارنست، زنان کوچک و بابا لنگ دراز که قریببهاتفاق محصول کشور ژاپن هستند.کارتونها را از سایتهایی نظیر آپارات دانلود و برای دخترم پخش میکنم.
در طول تماشای کارتونها نکاتی توجهم را جلب کرده که خالی از لطف نبود تا به آنها بپردازم.
اولین موضوع، بیان موضوعات اخلاقی و انسانی در کارتونهای آن دوران است.
درست بر خلاف کارتونهای دهههای اخیر که همه بیشتر تخیلی (فانتزی: وهمآلود) و مبتنی بر لوکسهاست؛ کارتونهای آن دهه تمام مفاهیم زندگی نظیر مشورت، فقر، تبعیض، همدردی و همیاری و کلی مسائل سودمند دیگر را به کودکان میآموزند.
برای من بسیار جالب است که ژاپن آن زمان، نقاط قوت کشورهای اروپایی و به اصطلاح متداول امروزی غربی را سرلوحه خود قرار داده است و بهجای اینکه بخش تهاجم فرهنگی اش را پیشه خود قرار دهد رموز موفقیت و حرکت رو به رشد آنان را نشان داده است.
تشویق به مطالعه، کار مفید، راستگویی و صداقت، عدم سوءاستفاده از موقعیتها، تاکید بر آموختن زبان خارجی و… به کرّات در این کارتونها آمده است.
اما نکتهی دوم که مرا سخت تحت تاثیر قرار داده، سانسور بخشهایی در آن زمان که ماها کودکی بیش نبودیم بوده که بار اخلاقی مثبت داشته است.
اکثر صحنههای مربوط به محبت زن و شوهر یا پدر و مادر خانواده عملاً حذف شده و اگر مثلاً زنی ترسیده و شوهرش او را در آغوش گرفته است حذف شده و یا ابراز محبت خالی از هرگونه صحنهی غیراخلاقی بین زن و شوهرها حذف گردیده
نسل ما تصوری از محبت پدر و مادر بهم نداشت
چرا که این کار بهواسطهی سانسور کارتونها پاک شده و زن و شوهران فقط نقش پدر و مادر داشتند و بس.
اما حالا در نقطهای هستیم که مکرراً تاکید داریم تا محبت و همدلی همسران نزد فرزندان عیان باشد و فرزندان از حس اینکه پدر و مادری دارند که به هم علاقه و عشق میورزند احساس آرامش کنند.
چرایی اینکه چند نسل از دیدن چنین اتفاقات قشنگ و طبیعی محروم ماند را نمیدانم.
ما از هر محبت و همدلی زوجین تابو ساختیم.
فرزندان ما زمانی حس خوب آرامش را خواهند داشت که محبت بین مادر و پدر هویدا باشد.
فرزندان زمانی حس خوب به پدرشان خواهند داشت که مادر مورد علاقه و احترام پدر باشد.
چرا این صحنهها سانسور شده بماند اما در حال حاضر در عصر تکنولوژی سعی کنیم فرزندانمان مفاهیم خوب کارتونهای آن روزی را بیاموزند.
بگذارید بیاموزند که پدر خانواده برای هر تصمیمی از هم فکری همسر و فرزندانش بهره میگیرد.
بگذارید بیاموزند که عشق و علاقه بین پدر و مادر موجب گرمی خانواده است.بگذارید بیاموزند زندگی فقط در لوکسها خلاصه نشده و فقر و تنگدستی نیز وجود دارد.
بگذارید بیاموزند که مرگ و بیماری هم بخشی از زندگیاست.
کارتونهای دهه شصت نوستالژی زیبایی است که میتواند همچنان مفید برای نسل امروز باشد.پخش کارتونهای پر محتوای آن دوره برای فرزندانتان را فراموش نکنید.
مریم اکبری نوشاد_ پژوهشگر حوزه زنان
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید