اول: چند سال پیش رفته بودم دزفول، برای جلسه دفاع از پایان نامه یک دوست عزیز. بعد از دفاع فرصت شد برویم به بازدید سد دز. روی دیوار آنجا یک تکه سنگ بود با اسامی دهها نفری که جان خود را هنگام ساختن سد از دست دادند. دهها نفری که جان دادند تا آیندگان زندگی بهتری داشته باشند.
دوم: می گویند قانون اساسی ایران تنها قانون اساسی ای که محیط زیست در آن مطرح شده. جایی که در اصل پنجاه هر عملی که به محیط زیست لطمه بزند ممنوع دانسته شده. شیر مادر حلال هر کسی که پیشنهاد این اصل قانون اساسی را داد.
سوم: فعالین محیط زیست قهرمانان دوران صلح هستند. کسانی که جان هزاران نفر را با جان خود می خرند. کسانی که در دنیای خودخواهی و خودپرستی خبر از ارزشهای فراموش شده می دهند. کسانی که از عمر و زندگیشان مایه می گذارد تا کیفیت زندگی آیندگان بهتر شود. فعال محیط زیست ترجمه انسانیت و شعور در دنیای معاصر است. در دورانی که دور و بر ما هر روز خبر از کسانی می رسد که برای افزودن بر مال و ثروتشان جان هزاران تن را قربانی می کنند، فعال محیط زیست حکم جواهر دارد.
چهارم: در کتابهای دبستان حکایتی بود که خسرو انوشیروان به وقت شکار به پیرمردی می رسد که درخت گردو می کاشته. انوشیروان می پرسد پیر مرد تو چرا وقتت را برای کاشتن درخت گردو تلف می کنی. تو که عمرت به برداشت محصول گردو قد نخواهد داد. پیرمرد می گوید دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم و دیگران بخورند. پیرمرد اولین فعال محیط زیستی که در موردش خواندم.
برای تمام فعالان حوزه ی محیط زیست. با احترام و عشق
@amiralibaniasadi
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید