@zhuanchannel
جسارت والنتیوس، ستودنی بوده که به مخالفت با فرمان کلودیوس دوم برخاسته و سربازان روم را پنهانی به عقد معشوقه‌‌هایشان در می‌آورده. به عقیده‌ی من او از نخستین کسانی بوده که باور داشته؛ مردان، کنار زنان، موفق‌ترند، برای زندگی، اشتغال و حتی برای جنگیدن! برخلاف فرمانروای آن‌زمانِ روم که معتقد بوده "سربازی خوب می‌جنگد که ازدواج نکرده باشد! ". حتما بین سربازها ازدواج، خواستنی‌تر و مقدس‌تر می‌شده و از هرکسی مشتاق‌تر می‌شده‌اند به آن، چرا که مردم همیشه چیزهای ممنوعه را بیشتر دوست دارند.
قلب والنتیوس به قدری از عشق و اشتیاق، اشباع بوده که بعد از اینکه به همین اتهام به زندانش انداخته‌اند، همانجا عاشق دختر زندانبان می‌شود و قبل از اینکه اعدامش کنند یک نامه برای دختر نوشته بوده و انتهای آن را با "ولنتاینِ تو" خاتمه داده و همه‌ی این‌ها باعث شده تا از چند قرن بعد تا کنون، هرساله 14 فوریه را روز "ولنتاین" یا عشق بنامند و آدم‌هایی که عشق را باور دارند و دنبال بهانه‌ای برای تأکید و ابراز می‌گردند؛ با جمله، شاخه گل، شکلات یا هدیه‌ای از کسانی که دوستشان دارند یادی کنند.
فلسفه‌اش را نوشتم که بگویم لازم نیست هرچیزی را ممنوع کنند تا یادمان بیفتد که چقدر محتاجیم به آن‌ها یا چقدر دوستشان داریم، یا چقدر نبودنشان خوب نیست.
باید یاد بگیریم داشته هایمان را بی هیچ ممنوعیت و محدودیتی دوست بداریم و قدردانشان باشیم.
باید یاد بگیریم بدون بهانه، مهربان باشیم و با بهانه، مهربان‌تر…
باید یاد بگیریم فارغ از تفاوت‌های فرهنگی و مذهبی، ولنتاین را هم یک بهانه بدانیم برای دلگرمی به عشق و دوست داشتن و اینقدر سپندارمذگانِ نازنینِ خودمان را به موازات آن به ورطه‌ی مقایسه نکشانیم.
هر مناسبتی جای خودش
شاید همین نمادها و شیوه‌های شیرین و دلنشینِ برگزاری است که بی هیچ تحمیلی مناسبت‌ها را جهانی و ماندگار می‌کند، پس تمرکزمان به عمل باشد، نه حرف! و به جای تأکید و تحمیل، دنبال کاستی‌ها و رفع آن‌ها باشیم.
جهانی از عشق و آرزوهای خوب سمتت روانه می‌کنم و می نویسم که بدانی؛
من فارغ از هر ممنوعیت و محدودیتی دوستت دارم "رفیق جان"
#نرگس_صرافیان_طوفان
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید