@zhuanchannel
ما زمان را با ساختاری خطی درک می‌کنیم:
گذشته، حال، آینده
اما به موازات این ادراک، ساختار دیگری نیز در جریان است، چرخی بزرگ که در گردش خود همه چیز را به جای نخست باز می‌گرداند:
بهار، تابستان، پاییز، زمستان و دوباره بهار.
در آن نگاه خطی به زمان، هر چه که از دستش دادیم برای همیشه گذشته و از کف رفته است، بازگشتی در کار نیست، مجال و فرصتی نیز
اما در این شکل دایره‌وار زمان همه چیز تکرار می‌شود:
فرصت‌ها، تهدیدها، از دست دادن‌ها و به دست آوردن‌ها.
نوروز را عمیقا دوست دارم
هماغوشی فانی بودن و جاودانگی.
نوروز نشان‌مان می‌دهد که سالی گذشته است پس زمان در آن گویی خطی است اما در مقابل در نوروز همه چیز از نو آغاز می‌شود، درختان پژمرده از نو سبز می‌شوند، قلب‌های رمیده دوباره نرم می‌شوند و جهان تجدید حیاتی سبز را تجربه می‌کند، ساختار دایره‌ای.
نوروز نوعی نوازش است برای انسان، شکلی از ملاطفت یزدان سرنوشت، روایتی از مواجهه با اندوه از دست‌دادن‌ها و امیدی در راستای داشتن فرصتی دوباره برای تجربه به دست آوردن‌ها.
بدانیم یا نه چنین روزی در ذات خویش مبارک است اگر که ما با یاس و ناامیدی خویش بی‌برکتش نکنیم.
خداوندا کمکمان کن که این سال نو برای جملگی ما واقعا نوروز باشد و مبارک.
#امیر_کامیار
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید