@zhuanchannel
بعضیا هم هستن خودشون -به‌قول جُرج دبیلو بوش- محورِ شرارَتن، ولی وقتی بهشون میگی: «یه آرزویی دارم، دعا کن برآورده بشه»، یهو خیرخواهی‌شون شروع می‌کنه قُل‌قُل‌کردن و میگن: «دعا می‌کنم اگه به خیر و صلاحت هست بهش برسی».
اینارو دلم می‌خواد یه‌چوب وردارم و عینِ «دار و دسته‌های نیویورکی» بیفتم دنبالشون!
عزیزم به تو چه که به‌خیر و صلاحم هست یا نه؟ پیغمبری تو؟ با اون قیافه‌ت؟ خب تو دعاتو بکن، چه‌کار به این کارا داری؟! پشتِ چک که نمی‌خوای امضا کنی قِید میذاری جلوش! خیالت تخت؛ اگه با مستجاب‌شدنش بدبخت شم نمیام یقه‌ی تو رو بچسبم!
اینا رو داشته باشید
حالا یه گونه‌ی دیگه‌ای هم از آدمیزاد روی زمین زیست می‌کنه که خودش برات آرزو تولید می‌کنه، خودشم دعا می‌کنه، آمین هم می‌گه و تا مدت‌ها بعدش هم هروقت می‌بیندت پیگیری می‌کنه ببینه برآورده شده یا نه!
اینا در اوایلِ بهار بیشتر از هر فصل دیگه‌ای دیده می‌شن!
«عیدت مبارک، ایشالا امسال دیگه زن بگیری ما یه شیرینی‌ای بخوریم.» (بیا من کارتمو میدم برو یه‌کیلو ناپلئونی از سرِ خیابون بگیر کوفت کن، دست از سرِ ما وردار. رمزشم چهارتا 1)
«الهی همین عیدی تا قبلِ سیزده شوهر کنی به حق پنجتن»! (مصبتو شکر! لااقل بگو تابستون، که کرونا رفته باشه و بتونیم یه عسلی بذاریم تو دهنِ هم!)
«ایشالا سال دیگه که میام خونه‌تون، بچه‌تون این‌وسط آتیش بسوزونه»! (چشم! همین الان که شما که تشریف ببرید، ظرفارو می‌شوریم و فوراََ دست‌به‌کار می‌شیم می‌ریم تو کارِ «جهشِ تولید» که سال دیگه شرمنده‌‌ی روی ماهتون نباشیم!)
عزیزانِ من!
این‌روزا همون آرزوی سلامتی و دل‌خوشی کافیه. اقداماتی از قبیلِ «ازدواج» و «فرزند‌آوری»، انتخابِ شخصی و حریمِ خصوصیِ آدم‌هاست. دعا و سین‌جیم‌کردن درباره‌شون ممکنه مخاطبمون رو آزرده کنه.
لزومی نداره فانتزی‌های خودمون رو برای دوستان و آشنایان، آرزو و تجویز کنیم. باتشکر
#محمدجواد_اسعدی
@gharar_5shanbeha
مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید