سال ۱۹۴۸، دکتر اسکینر یک آزمایش علمی ترتیب داد.
او چند کبوتر را داخل یک سری محفظه قرار داد و دری که از این محفظه به سمت ظرف غذا باز میشد.
اسکینر، یک دکمه داخل محفظه تعبیه کرده بود که کبوتر با نوک زدن به آن میتوانست به دانههای غذا دسترسی پیدا کند.
نتیجه قابل پیشبینی بود؛ کبوترها خیلی زود متوجه رابطه بین نوک زدن به دکمه و پاداش گرفتن شدند. مثل همه موجودات دیگر در چنین آزمایشهایی.
اما اسکینر، برای دستهای دیگر از کبوترها، برنامه دیگری چید؛دکمهای تعبیه نکرد بلکه دری که به سمت دانه بود، هر ۲۰ ثانیه یکبار خودکار باز میشد
نتیجه:هر کبوتر با توجه به آخرین کاری که کرده بود، تصور میکرد آن کارش موجب باز شدن در شده؛ یکی بال میزد، یکی بغبغو میکردو خلاصه هر کاری که در آخرین لحظه انجام داده بود را علت باز شدن در تصور میکرد و مدام آن را تکرار میکرد. اسکینر، نام این کشف را «خرافات کبوتر» گذاشت!
کمی به اطرافمان نگاه کنیم خواهیم دید بسیاری از رفتارهای ما، درست مثل خرافات کبوتر است
برندگان این دنیا کسانی هستند که رابطه علیت بین پدیدهها را درست فهمیده باشند
کارخونه
دیدگاهتان را بنویسید