گاهی برای انداختن یک درخت، باید صد ضربه با تبر بزنیم.
از این صد ضربه، نود و نه ضربه‌ی اوّل، کارشان این است که شرایط را برای ضربه‌ی صدم آماده کنند.
اینکه درخت، در طی نود و نه ضربه، هنوز سر جایش ایستاده است، دلیلِ بیهودگی آن ضربات نیست، دلیل دلسردی نیست، دلیل ناامیدی نیست، “هر مبارزه ای، به همین شکل است.”
اینکه اقداماتی که می کنیم به سرعت جواب نمی‌دهد، نباید در عزم و اراده‌ی ما خللی ایجاد کند.
پس باید هر کاری می‌کنیم، بگذاریم به حساب یکی از همان نود و نه ضربه اول.
ضربه صدم بالاخره از راه می‌رسد و درخت را می اندازد.
نگران نباش، موفقیت، صبر می‌خواهد
دیدگاهتان را بنویسید