دیشب در برنامه‌ی خندوانه، یکی از شرکت‌کننده‌ها زیر اسم پسر با "واو" نوشته وریا. اما کمی بعد، وقت محاسبه‌ی امتیازها "وریا" به "وحید" تغییر پیدا کرده.
یعنی اسم را "مجاز" ندانسته‌اند و به راحتی حذفش کرده‌اند.
سوال: برنامه که زنده نبوده، همزمان با ضبط که نمایش داده نمی‌شده، چرا به جای اینکه این‌قدر تابلو و گل‌درشت وحید را بگذارند جای وریا، یک بار کات نکرده‌اند، همه را پاک نکرده‌اند، به شرکت‌کننده نگفته‌اند که یک‌بار همه را از اول بنویس و سر جدت ننویس وریا!
چرا گذاشته‌اند ما وریا را ببینیم و بعد وحیدش کنند؟
من برای این سوال دو جواب دارم:
اول: خواسته‌اند دهن‌کجی کنند به وریا و وریادوستان. خواسته‌اند نشان بدهند "وریاها" قابل حذفند و به راحتی با خنثی‌هایی مثل "وحید" (وحیدهای معلوم‌الحال) قابل جایگزینی هستند.
دوم: ما مردم را قابل نمی‌دانند. قابل نمی‌دانند که برای اینکه عصبانی نشویم نیم ساعت ضبط برنامه را طولانی‌تر کنند. آن‌ها (آن‌هایی که هر شب فریاد می‌زنند "مردم ایران ما شما رو خیلی دوست داریم") از خشم و اعتراض ما نمی‌ترسند. نگران ناراحت شدن ما نیستند، نگران حرف و حدیث ما هم نیستند. حرف و اعتراض ما را به‌کل به یک سمت‌شان می‌گیرند، چون می‌دانند ما مردمِ اعتراض‌های دوسه‌روزه‌ایم، می‌دانند عمر اعتراض‌های ما کوتاه است، چند روزی جلزولز می‌کنیم، چند روزی از شکستن غرورمان دردمان می‌آید، چند روزی خودمان را به درودیوار می‌کوبیم، بعد فراموش می‌کنیم. ما گرفتاریم در چنبره‌ی مشکلات خودمان، پس خیلی زود مشغول خودمان و دغدغه‌های خودمان می‌شویم تا موج کوتاه‌مدت بعدی.
برای همین "آن‌ها" شانه بالا می‌اندازند و آدم حساب‌مان نمی‌کنند.
ایوان تورگینف در پدران و پسران می‌گوید: " ابتذال در واقع با خودخواهی و فراموشکاری رابطه‌ای نزدیک دارد."
و عجب درست می‌گوید!
#سودابه_فرضی_پور
@soudabe_farzipour
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید