سال ۱۹۹۳، یلتسین رئیس‌جمهوری که کودتا را گذرانده، مجلس را به توپ بسته، جنگ چچن را راه انداخته و تجارت را آزاد کرده، در حقیقت یک حکومت مطلقه فردی دیگر به وجود آورده.
او هم مثل پیشینیان کارنابلد، غرق در فساد است. خویشاوندسالاری جدید و ظهور طبقهٔ نوکیسهٔ ثروتمند (اُلیگارشی) مملکت را به سمت تباهی برده
تاجران بی‌ریشه‌ای که بیش از رئیس‌جمهورِ همیشه مَست، نفوذ دارند و قدرت‌شان در ادارهٔ مسایل اقتصادی، سیاسی و نظامی بیشتر است.
طبقه حاکم جدید، بازار سیاه را در دست گرفته، کارخانه‌ها، معدن‌ها و شرکت‌های نفت و گاز را مفت‌خری می‌کند
رسانه‌ها را مال خود کرده، آدم می‌کشد و در برابر بیچارگی مردم، ذره‌ای مسئول نیست.
خبرنگار شبکه آمریکایی CBS از یلتسین، رئیس‌جمهوری که مملکت را در دست مافیا، تبهکاران و اُلیگارش‌ها رها کرده، می‌پرسد:
«خبر دارید که کودکان در بیمارستان از نبود دارو می‌میرند؟»
و او با حالت آشنای مسئولان مسئولیت‌نپذیرِ طلبکار می‌گوید:
«شما که ثروتمندید، به ما دارو بدهید.
مادر من هم سکته کرده و دارویش پیدا نمی‌شود.»
@gooshe
دیدگاهتان را بنویسید