گمان میکنم زیاد نیست در جهان پارهی خاکی که به اندازهی ایران حوادث به چشم دیده باشد: جنگ، شهربندان، قحطی، خشک سالی، هوس بازیِ شاهان و امیران، سالوسِ موبدان و زاهد نمایان، جشن و ماتم، عشق، ایثار، روزهای خوش و روزهای ناخوش، از بوی خوش گُلِ سرخ تا بوی خون….
بدین گونه ایران یک گورستان پهناور تاریخ است. چه تعداد انسان در طیّ این چند هزار سال بر این خاک زندگی کرده و رفتهاند، خدا میداند. هم اکنون ردّ پایشان هست؛ عشق ورزیدند و امیدوار بودند و رنج کشیدند و تلاش کردند و گذشتند.
وقتی کارنامهی ایران را میگشاییم، مانند آن است که چند هزار سال زندگی کردهایم. باد که در درخت میپیچد، به صدایش گوش دهیم:
این صدای درختِ تناورِ ایران است.
ایران را از یادنبریم
دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید