@zhuanchannel
دربارهٔ چهار ذکر جادوییِ پاکسازی
این چهار ذکر : «متأسفم، لطفاً مرا ببخش، سپاسگزارم، دوستت دارم» در درون گفته میشوند.
به ندرت با صدای بلند تکرار میشوند، این یکی از اصول آن است.
بیصدا و در ذهن و دل خود، تکرار میکنید؛ چون در حال صحبت با الوهیت یا خالق خود هستید.
لازم نیست ذکرها را به فرد دیگری بگویید
چون با گفتن ذکرها، در حال پاکسازیِ خودتان هستید و پاکسازی، فرایندی درونیست.
همیشه از من میپرسند که این ذکرها را با چه ترتیبی باید تکرار کنند؟
با هر ترتیبی که خودتان دوست دارید و راحت هستید، میتوانید فقط بگویید:
«سپاسگزارم یا دوستت دارم.» میتوانید فقط یکی از آنها را انتخاب کرده و تکرار کنید. به نظر من، بهتر است هر چهار ذکر را تکرار کنیم.
_متأسفم:
افراد با گفتن این ذکر، مشکل دارند. تفکری که باید در هنگام ذکر «متأسفم» داشته باشید درست مانند وقتی است که در جایی شلوغ، ناگهان به کسی برخورد میکنید و میگویید: «متأسفم.» میگویید: «متأسفم که شما را ندیدم، متأسفم که حواسم نبود.» هر اتفاقی که بیفتد، شما میگویید: «متأسفم آگاه نبودم.» هنگام گفتن این ذکر، باید «بیطرف» بود.
مشکل مردم با این ذکر، این است که آنها منظورهای شخصی خود را به آن اضافه میکنند. آنها میگویند: «متأسفم که کار غلطی انجام دادم یا لطفاً مرا ببخش که آدم بدی هستم.» این چیزی نیست که در هواوپونوپونو باید بگوییم. شما بگویید:
«متأسفم که اشتباه کردم یا لطفاً مرا ببخش که ناخواسته به شما برخورد کردم.» این جملات خنثی هستند و کسی در آن مقصر قلمداد نمیشود.
_لطفاً مرا ببخش:
ما میگوییم : لطفاً مرا ببخش، چون از برنامهریزیهای ذهن خود بیخبریم.
در واقع، با این ذکر میگویید: «لطفاً مرا ببخش که آگاه نبودم. من از آنچه در آن لحظه جریان داشت، غافل بودم. از نظام باورهایم و از الگوهای ذهنیام، آگاه نبودم.» این به معنی اعتراف به اشتباه نیست. شما در حال اعتراف به گناه نیستید. حرفی از درخواست مجازات در میان نیست. شما فقط میگویید: «لطفاً مرا ببخش که نمیدانستم و حواسم نبود.» همین!
_سپاسگزارم:
شکرگزاری، یکی از قدرتمندترین نیروهای روی کرهٔ زمین است.
با تکرار ذکر «سپاسگزارم»، معجزات شروع به خودنمایی میکنند. ذکر «سپاسگزارم» حداقل در دو سطح به کار میرود. «به خاطر حل کردن این مشکل سپاسگزارم. به خاطر شِفای من و این موقعیت سپاسگزارم.» در سطح اول میگوییم: «برای اجابت دعایم سپاسگزارم.
برای برطرف کردن مشکل (هر چیزی که بود) سپاسگزارم.» در سطح دوم، به خاطر زنده بودن، قدردانی میکنیم، برای نعمتی که کائنات، الوهیت، نیروی برتر یا همان خدا به شما میدهد و شما نمیتوانید آن را به کائنات و الوهیت بازپس دهید. هر نفسی که میکشید، هیچ دخالتی در آن ندارید و شما را زنده نگه میدارد. این ذکر شما را غرق در قدردانی از موهبت زندگی میسازد و به تنهایی هم بسیار قدرتمند است؛ به طوری که مابل کتز (Mabel Katz) میگوید: «تنها چیزی که واقعاً باید بگویید، سپاسگزارم است.»
_دوستت دارم:
این ذکر، به تنهایی ارتعاش بسیار بالایی دارد. در یک سطح، شما در حال یکی شدن با الوهیت هستید. میگویید: «دوستت دارم روح! دوستت دارم خالق! دوستت دارم طبیعت! دوستت دارم زندگی!» در سطح دیگر، نوعی تشکر است؛ برای این که قادر هستید به منبع زندگی بگویید: «دوستت دارم.» ذکر «دوستت دارم» مرا از درون به خالق نزدیکتر میکند و باعث گرمای قلبم میشود.
هر چه بیشتر بتوانم عشق را با تکرار «دوستت دارم» حس یا ابراز کنم، به پیوستگی بیشتری با خالق دست مییابم. تنها کلمهای که میتواند وضعیت صفر را توصیف کند، عشق است. من با گفتن ذکر «دوستت دارم» به صفر نزدیکتر میشوم.
جملات «متأسفم، لطفاً مرا ببخش، سپاسگزارم، دوستت دارم» چیزی بیش از چهار ذکر هستند. آنها کلماتی توخالی نیستند.
دکتر هیولن
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید