آورده اند که موسی پیغمبر چون به صحبت
خضر علیهما الصلوة و السلام رسید و با هم می بودند، روزی در بیابانی گرسنه شدند.
آهوئی بیامد و در میان هر دو بایستاد، آن طرف که پیش خضر بود، پخته بود و آن طرف که پیش موسی بود خام بود.
خضر آغاز کرد و می خورد و موسی نمی توانست خورد، خضر فرمود که یا موسی، آتش و هیزم حاصل کن و گوشت را بریان و پخته کن و بخور. موسی از خضر سؤال کرد که چون است که آن طرف تو پخته است و این طرف من خام است.
خضر فرمود که: یا موسی! من در آخرتم و تو در دنیا.
رزق دنیا مکتسب است و رزق آخرت آماده و پرداخته است و رزق دنیا مستالف است و رزق آخرت مستفرغ است.
دنیا سرای عمل است و آخرت سرای جزاست.
رزق ما آماده و پرداخته رسد و رزق شما موقوف بسعی و کوشش باشد:
«کلما ما دخل علیها زکریا المحراب وجد عندها رزقاً قال یا مریم انّی لک هذا قالت هو من عنداللّه انّ اللّه یرزق من یشاء بغير حساب».
این و امثال این از بهشت نهم حکایت می کنند.
انسان کامل_عزیزالدین نسفی
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید