يكی از بهترين كارهايی كه می توانيم در طی روز انجام دهيم، حبس تنفس است.
متاسفانه اين عمل مفيد مورد اغماض قرار گرفته و كمتر كسی به آن توجه دارد، از آنجایی که همه چیز بر روی زمین چند بُعدی است ما هنگام تنفس، در بعد فیزیکی هوای اتمسفری را وارد بدن خود می‌کنیم، اما هوای اتمسفری، در ابعاد دیگر حامل نور و انرژی حیاتی است که کالبدهای دیگر ما را هم نیز تغذیه می‌کند.
در طی تنفس ما هوای اتمسفری را به همراه انرژی حیاتی وارد بدن می كنيم، اگر اين عمل آگاهانه و از روی اراده باشد و حبس تنفس نيز به صورت آگاهانه انجام پذيرد كم كم انرژی حیاتی موجود در هوای اتمسفری جذب بدن می شود، و در اثر این انباشتگی انرژی، نور درونی ما تقویت و شعله‌ورتر می‌شود و به وسيله اين انرژی حیاتی موجود می‌توان كارهای شگفت انگيزی دیگری در زمینه‌ی خودسازی انجام داد.
متاسفانه اكثر انسان ها به گونه ای نفس می كشند كه انگار با عجله هوا را به داخل ريه ها می كشند و دوباره با عجله و با سرعت هوا را به صورت بازدم از ريه های خود خارج می كنند، دم و بازدم و همچنين حبس تنفس بهتر است به صورت آرام و با احساس آرامش توام گردد و در اين ميان هيچ فشاری نبايد به شش ها وارد شود.
حبس تنفس اگر با كنترلی آگاهانه همراه باشد اثراتی همانند مراقبه خواهد داشت و می تواند در اثر ذخيره انرژی حیاتی در بدن منجر به رشد درونی گردد. افزايش انرژی حیاتی در بدن موجب تصفيه كالبد اتری می شود و همچنين موجب باز شدن برخی از نادی های بدن انرژی (انسداد بندهای انرژی در كالبد انرژی) میگردد
این انسداد‌های انرژی اگر باز و رها نشوند در دراز مدت ممکن است باعث تجلی بیماری‌های مختلف در بدن فیزیکی هم نیز شوند، می توان حبس را به صورت عملی آگاهانه در تمام لحظات روز بكار گرفت.
به طور كلی می توان گفت اگر حبس تنفسی به آرامي و بدون هيچ نوع فشاری بر شش ها انجام گيرد بعد از چهار هفته انرژی حیاتی كم كم
در بدن اتری افزايش يافته و نوعی درخشندگی و زيبايی بر کالبد فیزیکی شخص پديدار می گردد، شخص به خاطر افزايش انرژی حیاتی سروری مدوام را تجربه می كند
و در همه لحظات شادی درونی را تجربه می كند، در ميان هر دم و بازدم، حتما مدت زمانی را به صورت حبس دم بگذرانيد هرچند اين زمان به اندازه ی چند ثانيه باشد.
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید