میدونستید که نفس کشیدن از طریق دهن میتونه منجر به بیماری‌های قلبی و حتی تغییر شکل فک و دندونا در دراز مدت بشه؟ یعنی اینطوری بگم، دهن برای نفس کشیدن تکامل پیدا نکرده و نفس کشیدن طولانی از این طریق میتونه حتی باعث اضطراب و استرس شما هم بشه.
جیمز نستور، نویسنده این کتاب، میگه چند سال پیش در عرض چند روز فشار خونم بطور میانگین حدود ۱۳ واحد رفت افزایش پیدا کرده بود و نمیدونستم جریان چیه. این افزایش فشار میتونه ریسک ایست قلبی یا سکته رو افزایش بده. نستور میگه در حالی که دمای بدنم کم شده بود، یعنی بدنم سردتر شده بود
نبضم بیشتر می زد و اینکه کلا حال و روز خوشی نداشتم. پس از پرس و جو و فکر کردن کاشف به عمل اومد که بخاطر مدل نفس کشیدنشه.
در حقیقت، چند روز قبل بخاطر یک مشکلی دکتر دو تا پلاگ سیلیکونی روی دو منفذ بینیش قرار داده بود و با چسپ اون رو کیپ و سفت بسته بود.
یعنی از طریق بینی نمیتونست نفس بکشه.
نستور هم به ناچار این چند روز از طریق دهانش نفس میکشید و همین نفس کشیدن از طریق دهان باعث شده بود که بدنش این تجربه‌ی بد رو داشته باشه.
تجربه‌ای که به قول نستور جهنم بود.
پس از ده روز دکترها این پلاگ‌ها رو از بینی نستور در میارن. آزمایش‌ها نشون میدادن که تنفس دهانی الگوهای خوابش رو کاملا خراب کرده بود.
نستور چند ساعتی پس از در آوردن این پلاگ‌ها از بینیش تونست بالاخره از طریق بینی نفس بکشه. با اولین نفس از این طریق انگار دنیا رو بهش داده بودن.
تخمین میزنن که حدود ۵۰ درصد از انسانها بیشتر از طریق دهان نفس میکشن.
دلایل زیادی برای این کار وجود داره: مثلا بعضیا بخاطر شرایط پزشکیه یا آلودگی و حتی استرس، و مشکل اینجاست که هرچی بیشتر از طریق دهان نفس بکشی، اوضاع بدتر میشه.
بینی کارهای بیشتری از تنها نفس کشیدن برای انسان انجام میده. بیشتر از چیزی که تصورش رو بکنید.
بینی نه تنها هوا رو به بدن میرسونه بلکه اون رو تمیز و تصفیه و گرم و مرطوب میکنه.
این منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی میشه که فشار خون رو کاهش میدن، ضربان قلب رو تنظیم میکنن و موارد دیگه.
وقتی هوایی که از طریق دهان وارد بدن میشه و هیچ تصفیه‌ای روی اون انجام نشده، یا به اصطلاح فراوری نشده، هیچ یک از این مزایا رو دریافت نمیکنیم. کمی برگردیم عقب.
رابطه‌ی مشکل دار ما با تنفس به مدت‌ها قبل از تکامل هومو ساپنیس برمیگرده – به حدود ۱.۷ میلیون سال قبل، زمانی که اجداد دور ما یعنی هومو هابیلیس‌ها و بعدا هومو ارکتوس‌ها شروع کردن به پروسس کردن غذا قبل از خوردن.
یعنی یاد گرفتن غذا رو خام نخورن بلکه یه تغییر شکلی توش بدن.
حتی قبل از اینکه هومو ارکتوس شروع به پختن غذا بکنه – یعنی چیزی حدود ۸۰۰ هزار سال پیش – هومو هابیلیس‌ها یاد گرفته بودن که اول غذا رو نرم کنن بعد بجون.
هم نرم کردن و هم پختن به این معنی بود که کالری بیشتری هضم میشد و انرژی بیشتری از غذا آزاد میشد.
مغزهای بزرگتر و حنجره‌هایی در بخش‌های پایین‌تر مزایای تکاملی فوق‌العاده‌ی برای هومو ساپینس داشتن – اما بی‌هزینه هم نبودن.
مغز انسان که به مرور بزرگتر و بزرگتر شد باعث شد سینوس‌ها و مجاری هوایی ما به فضاهای کوچیکتر و تنگ‌تری فرو برن و همین منجر به برجسته تر شدن بینی ما شد.
همین مکان حنجره‌ها که در نقطه‌ی پایینی قرار داره یکی از عواملیه که احتمال خفگی انسان رو بالا میبره.
بنابراین، به دلایل بسیاری، سر انسان بطور منحصربفردی برای تنفس سالم مناسب و بهینه نیست. اما برای هزاران ساله که ما تونستیم به خوبی موقعیت رو مدیریت کنیم و پیش بیایم.
تنها حدود ۳۰۰ سال پیش، یعنی در دوره انقلاب صنعتی بود که مشکلاتی جدی گریبانگیر انسان شد.
در اوایل قرن هجدهم، تغییر قابل توجهی در رژیم غذایی انسان در غرب رخ داد.
پیشرفت در فرآوری مواد غذایی به این معنی بود که به طور کلی، رژیم غذایی ما نرم تر شد.
این تأثیرات بدی بر بدن ما داشت – به ویژه ساختار صورت. از آنجایی که مردم مجبور به جویدن زیاد نبودند، دهان آنها به اندازه‌ی کافی بزرگ نمیشد و رشد نمیکرد که باعث افزایش شدید مشکلات ارتودنسی و تنفسی شد.بنابراین این فقط یک مشکل تکاملی نبود بلکه تغذیه هم روش تاثیر گذاشت.
اگه به مطالعه فرهنگ‌ها و مذاهب و گروههای عرفانی علاقه داشته باشین شاید متوجه شده باشین که مردم در بسیاری از سنت های مذهبی، از جینیسم گرفته تا کاتولیک و حتی یوگا، در حین دعا یا مراقبه به آرامی نفس می کشند – معمولا هر دم و بازدمشون ۵.۵ تا ۶ثانیه طول میکشه.
این تنفس که به آرامی و آهستگی صورت میگیره برای بدن بسیار مفیده.
باعث افزایش جریان خون به مغز میشه و همچنین کارایی انسان رو بالاتر میبره.
روی نفس های اهسته و عمیق کار کنید
@faridhub
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید