من خیلی دوست دارم فرصتی پیش بیاد تا از فحش‌هایی که استفاده می‌کنید و می‌کنم حرف بزنیم، ببینیم از کجا اومدن
اما امشب می‌خوام از یه چیز خاص حرف بزنم که دروغ نگم همه حداقل یک بار ازش استفاده کردیم شاید هم بیشتر، بدون توجه به بار معنایی کلمه.
هر کلمه‌ای که از دهان ما خارج می‌شه معنا داره و حس داره.چیزیه که سالهاست ازش حرف می‌زنن، مخصوصا روانشناس‌ها.
اما ما بدون توجه به قدرت کلمات، همینجوری حرومشون می‌کنیم.از کی و کجا تصمیم گرفتیم معلول رو فحش کنیم؟چطوری به این نتیجه رسیدیم هر کسی که کاری رو غلط انجام می‌ده یا خرابکاری می‌کنه بهش بگیم معلول؟
یا چلاغ(چلاق) هم نوشته می‌شه.اصلا معنی‌ش یعنی چی شما می‌دونید؟
چلاغ . [ چ ] (ترکی ، ص ) شل و شیشله . (ناظم الاطباء). آنکه یک پای ندارد یا یک پای او فالج دارد. و رجوع به چلاق شود. || آنکه دست ندارد یا یک دست وی خشکیده و فالج شده است . و رجوع به چلاق شود.
یا مثلا می‌گیم کوری؟ کری؟ یا خیلی شده برای اینکه بگیم کسی خوبه می‌گیم بابا طرف که کور و کچل نیست!
مثلا یکی که هم کور و هم کچل باشه بده؟
یا مثلا، مگه لالی؟شما چقدر متوجه بار منفی این کلمات شدین؟حذف کلمات اشتباه از زندگی ما خیلی سخته، چون ما سالهاست ازشون استفاده می‌کنیم اما اگر قبل از زدن هر حرفی یه کوچولو بیشتر فکر کنیم و زبونمون زود و تند کار نکنه بهتر می‌شه.
یادمه یکی از دوستان که در حوزه روانشناسی کار می‌کرد می‌گفت ما همیشه وقتی کسی داره باهامون حرف می‌زنه قبل از اینکه به حرفش توجه کنیم داریم به این فکر می‌کنیم چی جوابش رو بدیم و دقیقا مشکل همینه.
حرف‌هامون مستقل از ما نیستن، نشونه فکر و اندیشه و روان ما هستن.حتی لحن صحبتمون.
زبان در دهان ای خردمند چیست
کلید در گنج صاحب هنر
چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهر فروش است یا پیله ور!
#سعدی
@kalamat_k
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید