@zhuanchannel
آبرو و احترام یکی از ابعاد شخصیتی در هر جایگاهی است. اگر ما نقصی در رفتار کسی میبینیم، بهتر است آن را برای خوشمزگی خودمان در جمع دیگران فریاد نزنیم که از کنار تمسخر دیگران به ما بگویند که تو عجب آدم بانمکی هستی!
شاید در وهله اول و در برهه زمانی کوتاهی ما آدم جالبی جلوه کنیم اما کم کم دیگران به عمق شخصیت ما پی میبرند
احترام و آبرو شبیه دانهای است در دل خاک؛ رشد میکند و جوانه میزند، بالغ میشود و سبز.
اما تضمینی وجود ندارد که سبز بماند و این به پاییزها بستگی دارد!
اگر دوست نداریم شبیه درختی خشکیده باشیم که احترامی ندارد، ابتدا باید سایه پاییز خودمان از احترام دیگران را برداریم
شعور داشته باشیم و بفهمیم که اگر کسی در مقابل بیاحترامیهای ما پاسخی نمیدهد، لزوما به این معنا نیست که جوابی ندارد یا ما آنقدر بانمک و خوشمزه هستیم که او نمیتواند جوابی بدهد! نه!
اینها چیزی جز زبان درازی نیست.
در جمعی از آدمها، آن کس که شنونده بهتری است، احترام و شعور والاتری دارد
آن کس که شوخ طبعی بیشتری دارد، حمایت و توجه بیشتری میخواهد و آن کس که تنها داشتهاش، تعریف و تمجید از خود است، احمق است
امیرمسعود ضرابی
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید