@zhuanchannel
چرا باید مدیتیشن کنیم؟
هر که اندکی دنیا را گشته باشد یا با مطالعه از احوالات اقوام دنیا آگاهی یافته باشد، به خوبی میداند که ایرانیها جزو مهمان نوازترین ملتهای جهانند.
اما همین مردم مهمان نواز ضرب المثل زیبایی دارند که میگوید:
میهمان گر چه عزيز است ولی همچو نفس
خفه میسازد اگر آيد و بيرون نرود
مولانا در یک شاهکار روانشناختی تمام افکار و خیالات و حالات و هیجانهای انسان را به میهمانی تشبیه میکند که درون خانه ی ذهن میآیند:
هر دمی فکری چو مهمان عزیز
آید اندر سینهات هر روز نیز
فکر را ای جان به جای شخص دان
زانکه شخص از فکر دارد قدر و جان
آیا انسان عاقلی هست که مهمانش را صاحبخانه ی خود کند، و اعتقاد داشته باشد که این میهمان هیچگاه نباید از خانه بیرون برود و من باید همیشه اسیر و خدمتگزار خواستههای او باشم؟
پس چگونه است که آدمی خود را اسیر افکار و خیالات و اوهام و احساسات و هیجانات موقتش میکند و آنها را چنان صاحبخانه ی ذهن و دل و روانش مینماید تا مدام انرژی او نشخوار کنند، و تاب و توانش را بگیرند؟
آدم عاقل تمام اینها را به چشم مهمانهای موقتی نگاه میکند.
کنجی از خانه مینشیند و رفت و آمد این مهمانها را تماشا میکند، بیآنکه اسیر آنها شود یا آنها را صاحبخانه ذهن و دل و جان و روان خویش سازد.
نه به آمدنشان دل میبندد یا غمگین میشود و نه از رفتنشان.
حتی در دل انگیزترین یا غم انگیزترین اوقاتش هم به خوبی میداند که همه ی اینها موقتند؛ نه از اولی سرمست میشود و نه با دومی به دست خویش خودکشی میکند.
این حالت را در روانشناسی مدرن ذهن آگاهی یا
مایند فولنس میگویند.
یعنی ذهن را به مرتبه ی بالاتری کشاندن، تا بتواند مهمانهای درون خانه را تماشا کند و عبور و مرور آنها را مانند جریان آب ببیند، بی آنکه در این جریان تند آب غرق شود.
این تماشاگری ابتدا با دقایقی چند گوشه نشینی و مراقبه و مدیتیشن کردن در کنجی از خلوت به دست میآید، و در ادامه با تمرین و ممارست به ویژگی حاکم بر فرد تبدیل میشود که دیگر نیازی هم به کنج نشینی ندارد.
حالتی از هشیاری دائمی که در آن ذهن درگیر افکار و احساسات جاری نمیشود و همچون پادشاهی مسلط بر دروازهها و برج و باروهای شهر، رفت و آمد آنها را به نظاره مینشیند و مانند کسی که در کنار رودخانهای نشسته تنها به جریان آب مینگرد.
مطالعات گسترده ی ریچارد دیویدسن، مسئول آزمایشگاه علوم عصب نگر عاطفی دانشگاه وینکانسین، و کابات زین، موسس درمانگاه کاهش استرس در دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست، بر روی افرادی که چنین مراقبهای را انجام میدهند و نیز تصویربرداری مغزی از آنها نشان داد که:
ذهن آگاهی یا مراقبه ی حضور تاثیربسیار بسیار مثبتی در تقویت سیستم ایمنی بدن، کاهش اضطراب و استرس، و ایجاد انگیزه ی بیشتر برای کار و زندگی دارد.
این خلوت نشینی و مراقبه، به ویژه برای ما انسانهای امروزین که به تعبیر مولانا ذهنمان لگدکوب میلیونها خیالات و تصورات و اوهام و آرزوها و حسرتهایی است که ثانیه به ثانیه در فضای واقعی و مجازی تولید میشود، بسیار لازم است:
جان همه روز از لگدکوب خیال
وز زیان و سود، وز خوف زوال
نی صفا میمانَدَش، نی لطف و فَر
نی به سوی آسمان راه سفر
دکترمحسن زندی
@DrMohsenZandi
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید