8 نکته ی باید نباید برای پدرمادرها
۱- به جایش صحبت می کنید
همه چیز از آن لحظات دوست داشتنی آغاز می شود که از بچه ی کوچکی اسمش را می پرسند و والدینش به این سؤال پاسخ می دهند.
ایرادش چیست؟ والدین با این کار فرصت صحبت کردن از جانب خود را از فرزندشان می گیرند. اگر خودش از شما خواست، می توانید او را یک راهنمایی مختصر کنید که باید چه پاسخی دهد. اما به طور حتم هرگز نباید به جای او صحبت کنید.
چه باید کرد؟ بار دیگر وقتی خواستید از جانب فرزندتان صحبت کنید، سعی کنید جلوی خودتان را بگیرید و اجازه دهید خودش صحبت کند.
۲- دوستش می شوید
به چه کسی دوست می گویند؟ کسی که با او می توانید تحت یک شرایط برابر صحبت کنید. بله شما می توانید به یک دوست هر چیزی را بگویید.
اما والدین نقش متفاوتی دارند: پدر و مادر مراقب فرزندشان هستند و او را عاشقانه دوست دارند. هیچ لزومی ندارد که تلاش کنید به دوست خیلی نزدیک فرزندان تبدیل شوید. اجازه دهید او در میان همسن و سالانش برای خود به دنبال دوست بگردد. پدر و مادر برای زمانی هستند که فرزند نیاز به عشق و حمایت دارد.
چه باید کرد؟ از نزدیکی بیش از اندازه به فرزندتان خودداری کنید. یاد بگیرید که از فرزندتان حمایت کنید و به او احترام بگذارید.
۳- برخورد درستی با خواسته هایش ندارید
ما خوب می دانیم که میوه و سبزیجات مفیدتر و سالم تر از شیرینی و شکلات اند و کفش نو کاربردی تر از عروسک و اسباب بازی است. به همین دلیل، پدر و مادرها به فرزندان خود دیکته می کنند که باید چه چیزی را بخواهند و چه چیزی را نه.
این رفتار چه پیامدی دارد؟ این کار باعث سرکوب شدن خود واقعی فرزندتان، خواسته ها و هدف هایش می شود.
این رفتار می تواند از فرزند یک قربانی بی تقصیر بسازد یا حتی او را به یک یاغی در برابر همه تبدیل کند.
چه باید کرد؟ ببینید فرزندتان چه نیازها و خواسته هایی دارد. وقتی لازم است که عادت خوبی را یادش دهید، از خشونت پرهیز کنید و این کار را با لطافت انجام دهید.
۴- زیاد از حد کمکش می کنید
کودکان ۲ تا ۳ ساله دیگر می توانند لباس های مختلف را به تنهایی بپوشند و از تن درآورند، لیوان بشویند و لباس های کثیف را در ماشین لباسشویی بگذارند.
به علاوه، در این سن، کودک واقعاً دوست دارد که خودش کارهایش را انجام دهد.
اما پدر و مادرها چه می کنند؟ تقریباً تا سن ازدواج هنوز لباس تن فرزندشان می کنند. و این رفتار خود را با هم با این جمله که «خودش نمی تواند!» توجیه می کنند.
چه باید کرد؟ اجازه دهید فرزندتان تا حد ممکن کارها را خودش به تنهایی انجام دهد.
۵- در مورد سلیقه اش تصمیم می گیرید
این رفتار فردیت فرزندشان را از او می گیرد. و در بسیاری از موارد، فرزند را به لجبازی سوق می دهد که تلاش می کند دقیقاً بر عکس خواست والدینش عمل کند.
چه باید کرد؟ فیلم های مورد علاقه ی خودتان را تماشا کنید و به موسیقی محبوب خودتان گوش دهید. در مورد چهره های مشهور مورد علاقه تان با فرزندتان صحبت کنید.
۶- پول هایش را می شمارید
فرزندتان را به خاطر پول توجیبی اش بازجویی نکنید و سعی نکنید متوجه شوید که چقدر پول برایش باقی مانده است. بدترین کاری که می توانید انجام دهید این است که کیف یا جیب هایش را بگردید. این کار اعتماد او را فوراً از بین می برد.
اهمیتی ندارد که چقدر پول برای فرزندتان باقی مانده. اجازه دهید آن را برای هر چه که دلش می خواهد پس انداز کند.
چه باید کرد؟ به فرزندتان یاد دهید که چطور می توان به لحاظ مالی موفق بود
۷- در مورد سرگرمی ها و علائقش تصمیم می گیرید
مثلاً والدین دل شان می خواهد فرزندشان ساز زدن را یاد بگیرد و حاضرند ۳ بار در هفته او را تا آن سر شهر به کلاس موسیقی ببرند. پدر و مادرها اغلب به طور ناخودآگاه سعی می کنند سرگرمی ای را به فرزندشان تحمیل کنند.
چه باید کرد؟ صبور باشید، و حواس تان به فرزندتان باشد، به علائق و تمایلاتش توجه کنید و از او بپرسید که چه دوست دارد و اجازه دهید در همان رشته رشد و پیشرفت کند.
۸- موفقیت هایش را مال خود می دانید
شاید در شبکه های اجتماعی مادرهایی را دیده باشید که خود و فرزندشان را جمع می بدند، مثلاً می گویند: «ما غذا خوردیم» یا «ما تازه راه رفتن را شروع کرده ایم».
با بزرگ شدن فرزند، وضعیت جدی تر هم می شود. پدر و مادر رفته رفته شروع به صحبت درباره ی دانشگاه رفتن و استخدام شدن فرزندشان می کنند. و طوری هم این کار را انجام می دهند که گویی شایستگی خودشان است. در حالی که فرزندان از این کار بیزارند.
چه باید کرد؟ برای موفقیت های فرزندتان خوشحال باشید، اما آن ها را موفقیت خودتان ندانید.
روزیاتو
By: via مجله هنرى ژوان
دیدگاهتان را بنویسید